Dit is een persoonlijke blog. Ik wil met jullie delen hoe het voor mij was toen ik net moeder werd. Mijn eerlijke verhaal. Hoe heb ik de eerste maanden als moeder ervaren? Wat voor rol heeft slaaptekort daarin gespeeld? Hoe heb ik een eigen weg daarin gevonden? Ik vertel over de beschermende liefde die ik gelijk voor mijn kinderen voelde. Wat uiteindelijk mijn drijfveer was om te beginnen aan mijn innerlijke werk en werk als kinderslaapcoach.
Ik ging heel onbevangen en vol vertrouwen het moederschap in. Tijdens mijn zwangerschap verdiepte ik mij in o.a. intuïtief opvoeden en natuurlijk ouderschap. Ik zou alleen maar op mijn moederlijke intuïtie afgaan. Over het slapen maakte ik mij geen zorgen. Het zou allemaal vanzelf gaan. Maar zo ging het niet helemaal.
Zwangerschap, moeder worden & slaapgebrek
Tijdens mijn zwangerschap was ik blij en trots. Maar vanaf het 3e trimester begon ik steeds slechter te slapen. Ik kon in de nacht wel uren wakker liggen. Uiteindelijk werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik weet nog dat mijn arts zei: ‘Als jouw bevalling nu begint, dan ben je te uitgeput om te bevallen’. Om 23.00 uur kreeg ik een ‘paardenmiddel’ waardoor ik minstens 6 uur achter elkaar zou slapen. Ik weet nog dat ik toen dacht wat heerlijk lijkt mij dat, maar ergens voelde ik al dat ik dat niet zou halen. Om 1.00 uur werd ik wakker en mijn zoon werd binnen 5 uur daarna geboren. Maar waarom ik dit nou vertel? Omdat ik dus met een slaapgebrek aan mijn nieuwe moederschapsreis begon. Hier krijg je tips voor slecht slapen tijdens zwangerschap.
Kraamweek & kraamtranen
Maar dat maakte mij toen niets uit, want het allerbelangrijkste was dat mijn lieve, prachtige baby gezond was en dat hij heerlijk geborgen in mijn armen lag. Liefde, ik voelde alleen maar liefde. In de eerste dagen na de bevalling kreeg ik ook een enorme adrenalinekick. Ik was zo gelukkig en zo trots. Ik kon alles aan. Ja, ik zat even op de roze wolk. Dat veranderde al snel. Rond dag 4 van mijn kraamweek werd alles vager, minder roze. Emotioneel voelde ik mij steeds zwakker en kon nog steeds niet slapen. Ik luisterde de hele nacht of mijn baby goed ademde en begon echt aan mezelf te twijfelen. Slaaptekort en slaapschuld bouwden zich verder op.
Aan het einde van mijn kraamweek werd ik steeds emotioneler. Waarom voel ik mij zo? Vroeg ik mij continu af. Huilen. En nog eens huilen. Achteraf weet ik dat het hormonaal was. De zogenaamde kraamtranen die waarschijnlijk iets langer duurden, maar ik voelde mij echt niet goed. Ik had het gevoel dat ik het moederschap niet aankon, dat ik het niet goed deed. Beangstigend was het. En nee, ik durfde er met niemand over te praten. Na een paar weken probeerde ik de draad weer op te pakken. Ik moest (van mezelf) wel. Ik moest sterk zijn. Want wat zouden mensen wel niet van mij denken.
Moeder met twee gezichten
Uiteraard had ik ook mijn geluksmomentjes en voelde ik als moeder liefde en blijdschap als ik mijn baby zag. Maar ik had ook andere gevoelens. Aan de ene kant was ik voor anderen de geweldige moeder die op haar ‘roze’ wolk zat en alles koek en ei was en aan de andere kant voelde ik mij zwak en vroeg ik mij echt af of ik wel als moeder geschikt was. Moeder met twee tegenstrijdige gezichten. Omdat ik van oorsprong socioloog ben, vergelijk ik het met een frontstage naar de buitenwereld toe en backstage/innerlijk gevoel- de theorie van Erving Goffman, mocht je benieuwd zijn. Hij beschrijft hoe iemand zich in een sociale setting bevindt, dan is dat de frontstage en in die context moet iemand een rol spelen. Eenmaal uit de sociale setting is en voelt het anders. En zo voelde dat ook voor mij: een moederrol met twee gezichten.
Obsessie voor slaap
Mijn zoon ging rond 10 weken doorslapen en kreeg nog een droomvoeding. Ondanks dat de nachten beter waren, weet ik dat ik toen een boek volgde met slaapschema’s, maar overdag liep het nooit volgens dat boek. Ik dacht dus dat het niet goed ging (ook al sliep hij door). Want in plaats van dat hij een uur (volgens het boekje) sliep in de ochtend, sliep hij maar 30 min. Mijn hele dagschema liep ‘in de soep’. Ik was er bijna obsessief mee bezig. Ik sloot mezelf op om er maar zeker van te zijn dat mijn zoon overdag goed kon slapen. Dan kreeg ik van die goedbedoelde adviezen: je moet flexibel zijn, je kind kan toch niet alles bepalen. Je wilt toch ook een flexibele baby? Weer een bevestiging dat ik het niet goed deed, terwijl ik met alle macht probeerde om het juist goed te doen. En dat terwijl hij het gewoon goed deed.
Ik liet mijn baby huilen
Met 4 maanden ging mijn baby opeens slechter slapen. Of beter gezegd: mijn baby wilde niet slapen. Ik dacht dat er iets mis was met mijn baby. Bij het consultatiebureau kreeg ik te horen: ‘medisch is er niets aan de hand, je moet het loslaten en hem gewoon laten huilen’. Nou dat doe je dan maar ‘gewoon’ omdat een arts dit zegt. Zo gewoon was dat niet voor mij. Het was verschrikkelijk. Ik kon het niet. Ik huilde mee in bed, alles schreeuwde in mijn lijf: ga naar hem toe, pak hem op, maar op die manier zou ik het ‘verpesten’. Dit was de ergste nacht van mijn leven. Ik heb om 3.00 uur hem bij mij genomen, geknuffeld en 1000 x sorry gezegd. Ik voelde mij zo schuldig, naar mijn kindje toe maar ook naar mezelf. Die nacht realiseerde ik mij dat ik echt heel ver weg van mezelf stond. Die nacht besloot ik -vanuit de liefde voor mijn baby- dat ik alles op mijn manier wilde gaan doen. Een manier die in ieder geval goed voor mij voelde.
In onze maatschappij zijn we gewend om te leven op basis van de kennis. We leren dat bewezen zaken logisch zijn. Wat versterkt wordt door de meningen en goedbedoelde adviezen van anderen. En op die manier worden we steeds meer verwijderd van onszelf. Ik twijfelde aan mezelf, ik schaamde me en dacht dat ik het verkeerd deed. Zo jammer van deze fase. Want alleen wij als ouders weten uiteindelijk wat het beste voor onze baby is.
Mijn weg naar meer slaap & naar meer vertrouwen
Ik zeg niet dat wetenschap geen toegevoegde waarde heeft. Maar in de basis zou je altijd uit moeten kunnen gaan van jouw innerlijke gevoel. Je intuïtie. Het heeft mij een hele tijd gekost om mezelf terug te vinden. Liefde voor mijn kindje was mijn drijfveer. Maar ik moest eerst slapen, had echt slaapmiddel nodig. Gelukkig werkte dat goed en werd ik beter. Ik ben ervan overtuigd dat het beter slapen mijn wereld weer wat helderder maakte. Ik begon weer mezelf te voelen en naar mezelf te luisteren. Als je goed naar jezelf luistert, dan vind je uiteindelijk de juiste weg. Daar geloof ik nu heilig in.
Ik zocht ook naar balans waarbij de behoeften van mijn kind centraal stonden, maar waarbij ik mezelf niet voorbij liep. Het duurde lang om mijn eigen vertrouwen als moeder te krijgen. En het heeft ook een hele tijd gekost om een alternatief te vinden op de laten huilen methode. Totdat gentle sleep coaching op mijn pad kwam. Ik geloof dat er niets zonder reden gebeurt. Dat maakte dat ik een nieuwe roeping vond en inmiddels help ik ouders aan meer slaap. En met de weg vinden naar hun ouderlijke intuïtie.
Eerlijk verhaal
Naast al die boeken die mij allemaal vertelden hoe ik het moest doen, had ik een boek gewild dat een eerlijk verhaal gaf. Dat zei dat ik het goed deed. Waar ik echt iets aan had, waardoor ik niet het gevoel kreeg dat er iets mis met mij (of erger mijn baby) was.
En daarom ben ik extra blij dat juist ik heb mee mogen werken aan het eerlijke moederboek: How About Mom. Waarbij alles draait om de moeder met het eerlijke verhaal. Uiteraard ben ik trots dat ik daar het eerlijke verhaal en waardevolle tips heb mogen geven over slaap (en/of gebrek daaraan). Op die manier kan ik nieuwe ouders op weg helpen naar meer slaap (op hun manier). Wil je meer weten over dit geweldige boek en/ of dit boek bestellen? Klik dan hier.
Eerlijk over moederschap
Moederschap is voor iedere moeder uniek en persoonlijk. Uiteindelijk dient het uit de diepte van onszelf te komen. De manier waarop iemand anders de dingen doet, hoeft voor jou niet passend te zijn. En zeker niet als het over slaap gaat, want elke baby is uniek en slaapt anders. We moeten allemaal onze eigen manier vinden en elkaar daar vooral de ruimte voor geven.
Het zou mij in mijn weg enorm geholpen hebben als er meer mensen (en moeders) tegen mij hadden gezegd dat ik het gewoon goed deed, in plaats van goedbedoelde adviezen te geven. En dat ik toen meer eerlijke verhalen om me heen had gehoord. Nu op sociale media zie je gelukkig naast de ‘picture perfect moeders’ ook steeds meer moeders die eerlijk zijn. Wat een verademing voor nieuwe mama’s. Ik weet en zie nu dat elke moeder een eigen reis maakt, maar dat het voor bijna geen een moeder vanzelf gaat (op uitzonderingen na).
Mijn wens
Met dit artikel hoop ik jullie een inkijk te hebben gegeven in mijn realiteit van toen ik moeder werd. Mijn diepe wens is dat we als moeders eerlijk(er) zijn naar elkaar toe. Over de struggels en hoe moeder worden en moeder zijn voor je is. Vertel het eerlijke verhaal. Jouw verhaal. Heb geen oordeel naar andere moeders toe. Geef niet zomaar goedbedoelde adviezen, maar geef een bevestiging dat het zwaar kan zijn. Help waar nodig. En zeg dat ze het vooral goed doet.
Wil je meer weten over mij en hoe ik ouders vanuit hun intuïtie help naar meer slaap en naar meer vertrouwen? Of hoe je je kindje kunt helpen om beter te slapen? Volg mij op Instagram of Facebook.
