Als slaapcoach werk ik dagelijks met ouders aan slaap van hun kinderen. Als socioloog zie ik dat we in een maakbare wereld zijn terechtgekomen waarin slaap van kind letterlijk maakbaar lijkt. Met zogenaamde slaapschema’s en quix fixes waardoor je kind echt door gaat slapen. Dat is helaas niet zo.
Daarom vind ik het belangrijk om eerlijke verhalen met jullie te delen als het om slaap en slaapuitdagingen gaat.
In deze gastblog delen Simone Plukkel en Malou de Rooy van Moekes de Podcast hun ervaringen met de slaap van hun kinderen. Ze vertellen over de ups en downs, de verschillende fases en de lessen die ze onderweg hebben geleerd.
Kinderslaap: een reis vol uitdagingen en waardevolle lessen
Voor ouders van jonge kinderen is slaap een terugkerend thema dat vaak samengaat met uitputting, aanpassing en groei. Zo ook, voor ons.
De eerste maanden: een turbulente start
De eerste maanden met een baby zijn voor veel ouders een periode van wennen, en dat gold ook voor Simone en Malou.
Bij Simone verliep het nachtelijke ritme van haar zoontje redelijk stabiel. Hij sliep vaak in een co-sleeper naast het bed, en soms ook bij zijn ouders in bed. Dit bood hem geborgenheid, maar Simone merkte dat het soms ook lastig was: “Hij viel altijd alleen maar aan de borst in slaan en we moesten altijd heel stil de kamer in- en uitsluipen, omdat hij wakker werd van elk geluidje.”
Voor Malou waren de nachten in de eerste vier maanden een stuk chaotischer.
Haar zoontje werd soms elk uur wakker. Ze vertelt: “We waren uitgeput. Mijn borstvoeding liep niet goed, en hij had ook last van spruw. Het was echt overleven.” Malou en haar partner wisselden de nachten af, zodat ze om de beurt een paar uur rust konden pakken. Overdag deed haar zoontje gelukkig wel goede slaapjes, wat een klein lichtpuntje was in een zware periode.
Slaapjes overdag
Simone en Malou hadden beide geen vast slaapschema. Ze keken naar wakkertijden en slaapsignalen. Na de 4 maanden slaapregressie komt daar vaak wat meer rust in.
Malou’s zoontje sliep vaak drie keer per dag, en deze slaapjes waren meestal minimaal drie kwartier tot 1,5 uur. Ze zegt: “Overdag sliep hij goed en relatief lang, en dat gaf ons wat ademruimte voor de nachten.”
Hazenslaapjes
Ook Simone’s zoontje deed meerdere slaapjes overdag, maar dit waren vrijwel altijd hazenslaapjes.
Simone had het gevoel dat ze daar iets aan moest doen, omdat hazenslaapjes niet goed genoeg waren. Ze heeft toen nog een keer een slaapcoach ingeschakeld die zei dat ze haar zoontje niet meer aan de borst in slaap mocht laten vallen. Simone: “Dat voelde echt niet goed dus dat heb ik niet gedaan. Die hazenslaapjes waren blijkbaar gewoon zijn ding op dat moment.” Pas maanden later ging hij langer slapen.
Op naar zelfstandiger slapen
Rond 14 maanden besloot Simone dat het tijd was om haar partner meer te betrekken bij het naar bed brengen van hun zoontje. Tot die tijd deed Simone dit altijd zelf, omdat hun zoontje altijd aan de borst in slaap viel. Deze stap ging niet vanzelf. Haar zoontje was verdrietig en moest wennen aan de nieuwe situatie, maar door hem niet alleen te laten huilen en hem te troosten, werd deze verandering langzaamaan geaccepteerd.
Simone vertelt: “We wilden hem laten voelen dat het oké is om mama te missen, maar dat papa er ook voor hem is.”
Malou haar zoontje ging rond 5 maanden van de co-sleeper naar een ledikantje op zijn eigen kamer. Dit leek het hele gezin meer rust te geven. De nachten werden stabieler, met elke 3-4 uur wakker worden voor een flesje. Malou en haar partner wisselden de nachten nog steeds af. Op een gegeven moment had Malou’s zoontje een lange periode van heel makkelijk zelf in slaap vallen na het naar bed brengen:
Malou: “Wat een heerlijk gevoel geeft het als je na maanden gedoe rondom slaap opeens binnen 15 min weer beneden bent”.
De uitdaging van nachten en voedingen
Voor zowel Simone als Malou waren nachtvoedingen een belangrijk onderdeel van de eerste jaren.
Simone geeft borstvoeding en gaf dit ’s nachts ook altijd nog tot Melle ongeveer 17 maanden was. Toen bouwde ze de tweede nachtvoeding voorzichtig af. Het al bijna 1,5 jaar lang élke nacht doen brak haar een beetje op. “Ik voelde dat hij die voeding niet meer nodig had voor zijn groei, maar vooral voor de geborgenheid. We hebben hem stap voor stap uitgelegd wat er ging gebeuren, en dat hielp gelukkig! Hij werd al na een week nog maar 1x per nacht wakker.”
Stoppen met nachtvoedingen
Malou stopte al eerder met borstvoeding vanwege problemen met haar melkproductie. Haar zoontje kreeg flesvoeding en werd daarmee ook ’s nachts gevoed. Zij en haar partner verdeelden de nachten, wat hen meer rust gaf. Malou: “Dat systeem werkt nog steeds voor ons. Het helpt om te weten dat je om de nacht kan blijven liggen.” Bij 16 maanden dronk Malou’s zoontje nog ongeveer 1 nachtvoeding en bij een tweede keer wakker worden gaven ze eventueel wat lauwwarme kruidenthee.
Eindelijk doorslapen?
Bij Simone begon haar zoontje rond de 18 maanden met doorslapen. Dit gebeurde geleidelijk na het afbouwen van een nachtvoeding. “Het was zo fijn toen hij opeens langere nachten maakte. Minder moe zijn is zo fijn! Maar het blijft wisselen: de ene nacht slaapt hij door, de andere nacht wordt hij toch weer een keer wakker. Maar dat is niet erg!”
Malou’s zoontje heeft tot nu toe slechts een paar nachten volledig doorgeslapen. Ze zegt hierover: “Ik weet dat hij het fysiek kan, maar hij doet het nog niet consistent. Dat komt vanzelf wel. Voor nu accepteren we dat hij gemiddeld één keer per nacht wakker wordt.”
De kracht van flexibiliteit en vertrouwen
Beide moeders benadrukken het belang van flexibiliteit en vertrouwen.
Simone: “Alles is een fase. Dat moet je jezelf blijven herhalen, vooral tijdens de zware periodes.” Malou voegt daaraan toe: “Voordat je kinderen krijgt heb je geen idee hoeveel je wel niet met slaapjes bezig kan zijn haha. Soms is het echt uitdagend, maar uiteindelijk vind je echt een manier die voor jouw gezin werkt.”
Of het nu gaat om co-sleeping, nachtvoedingen, of het vinden van een ritme: elke ouder ervaart slaap op zijn eigen manier. De verhalen van Simone en Malou laten zien dat er geen goed of fout is, alleen wat werkt voor jou, je kind en je gezin.
Tips voor ouders die worstelen met kinderslaap
Simone en Malou delen hieronder hun tips:
- Luister naar je gevoel: Jij kent je kind het beste. Vertrouw op wat goed voelt voor jullie situatie.
- Alles is een fase: Herinner jezelf eraan dat moeilijke periodes voorbijgaan, hoe zwaar het ook voelt.
- Wees flexibel: Elke dag kan anders zijn. Probeer mee te bewegen met de behoeften van je kind.
- Vraag om hulp: Schaam je niet om vrienden of familie te vragen om een paar uur slaap in te halen.
- Uiteindelijk is het belangrijkste dat je vertrouwen houdt in jezelf en je kind. Het komt goed.
Ook namen zij een paar afleveringen over slaap op. Het eerste deel luister je hier.
Daarin vertellen ze ook dat ze hebben meegedaan aan mijn masterclass 6 maanden- 2,5 jaar en wat het voor hen betekende.
Ik ben enorm blij met eerlijke verhalen van Malou en Simone en wil ze daar erg voor bedanken. Luister naar hun slaapuitdagingen en andere eerlijke verhalen over moederschap op Spotify.
Ervaringen slaap andere ouders
In mijn werk heb ik veel ouders mogen onderstenen en heb per leeftijd eerste verhalen/ vragen verzameld. Je leest ze hieronder. Hopelijk geeft het jou van (h)erkenning en houvast.
Casussen en tips uit mijn praktijk:
- ervaringen slaap 19-23 maanden
- ervaringen slaap 14 maanden
- ervaringen slaap 17 maanden
- ervaringen slaap 16 maanden
- ervaringen slaap 14 & 15 maanden
- ervaringen slaap 13 maanden
- ervaringen slaap 12 maanden
- ervaringen slaap 11 maanden
- ervaringen slaap 10 maanden
- ervaringen slaap 9 maanden
- ervaringen slaap 8 maanden
- ervaringen slaap 7 maanden
- ervaringen slaap 6 maanden
- ervaringen slaap 5 maanden
- ervaringen slaap 4 maanden
- ervaringen slaap 3 maanden
Jouw ervaringen met slaap
Hopelijk geeft deze blog jou (h)erkenning en houvast! Wil jij ook jouw eerlijke verhaal en slaapuitdagingen delen? Dat kan hieronder. Op deze manier kunnen we samen elkaar helpen, eerlijk beeld geven, inspireren en het niet ‘goed doorslapen’ van jonge kinderen normaliseren.
